Na zachodzie kończy się miasto - Seltjarnarnes i Grotta

Pomysł na spędzenie dnia w Reykjaviku, gdy nie mamy za dużo czasu i pieniędzy, a spacery głównym deptakiem miasta Laugavegur stają się już nazbyt nużące? Nic prostszego. Wystarczy ruszyć na zachód, aby miasto zostawić za plecami i zachwycić się jak niewiele potrzeba czasu, aby na Islandii dostać się z gwarnego centrum w samo serce przyrody. Spacer to niezbyt długi, zaledwie 30 min. marszu z centrum Reykjaviku, a znajdziemy się na półwyspie Seltjarnarnes, będącym najdalej na zachód wysuniętym punktem miasta. Seltjarnarnes to również osobne miasto, najmniejsze na Islandii, bardzo często traktowane przez przyjezdnych jako jedna z  dzielnic Reykjaviku. Jednak my tu nie o mieście, ale o tym co tuż za nim, na samym krańcu islandzkiego lądu. Znajduje się tutaj miejsce nazwane Grotta. Wielka łąka, pośrodku której leży niewielkie jezioro, stanowi ważny przystanek dla wielu gatunków wędrownych ptaków, przelatujących przez cały rok przez Ocean Atlantycki. Ptaki Grottę upodobały sobie szczególnie wiosną, w okresie lęgowym, kiedy to na tym niewielkim, ostatnim skrawku lądu zobaczyć można 9 gatunków kaczek, małą sieweczkę obrożną, kamusznika zwyczajnego, biegusa morskiego, dobrze znane łabędzie i patrolujące niebo nad Reykjavikiem gęsi. Łącznie w okresie wiosennym, na obszarze wokół jeziora Bakkatjorn gości nawet ponad 100 gatunków ptaków, zarówno rodzimych, islandzkich, jak i tych, które to miejsce upatrzyły sobie na dłuższy przystanek.

Jesień i zima to ewidentnie ornitologiczny low season. Niemniej jednak, nawet i w ten zimny i wietrzny czas na Półwysep przylatują zaskakujący goście Ostatnio, takim niezapowiedzianym wędrowcem była śnieżyca, gęś zamieszkująca głównie północne krańce Ameryki północnej. Pojawiła się ona na krótko w miniony poniedziałek. Co ciekawe, była to pierwsza w historii obserwacja tego ptaka na Islandii.

Śnieżyca (źródło: http://www.seltjarnarnes.is)

 Tak duże znaczenie Grotty dla awifauny spowodowało, że staraniem lokalnych władz utworzono tutaj w 1974 rezerwat przyrody.  Jak  to w każdym obszarze chronionym, obowiązują tu szczególne reguły zachowania. Od 1 maja do 15 lipca obowiązuje tu całkowity zakaz ruchu samochodów, a  także psów, bo Grotta to ulubione miejsce spacerów z czworonogami dla mieszkańców Seltjarnarnes.

Grotta ma jeszcze coś, co przesądza o niezwykłości tego miejsca. To latarnia morska, która znajduje się na ostatnim cyplu lądu, przez co jest pozbawiona stałego połączenia z lądem. Latarnia stała tutaj już w 1897 roku, a obecna została wybudowana w 1947 roku. Trzeba przyznać, że latarnia doskonale wpisuje się w krajobraz półwyspu. Cała panorama Grotty zdaje się być jednym z tych dobrze znanych obrazków, widzianych setki razy na pocztówkach z wszelkich nadmorskich krajów. Samo zwiedzanie skrawka lądu, na którym znajduje się latarnia wymaga wcześniejszego przygotowania. Bowiem dostęp tam jest tylko możliwy w momencie odpływu, kiedy spod wody wynurza się kamienny wał, który umożliwia przejście suchą stopą i daje szansę na podziwianie w pełni wód zatoki Faxaskjol. Dlatego przed wyjściem, dobrze sprawdzić rozpiskę, w jakich godzinach w danym miesiącu można bezpiecznie wybrać się pod samą latarnię, która co noc rozbłyska nad tym pełnym przyrody, ostatnim skrawkiem cichego lądu na zachód od Reykjaviku.

Uwaga!

Latarnia w całej okazałości

Pocztówka